من پذیرفتم شکست خویش را
پند های عقل دور اندیش را
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آسا دیوانه است
می روم شاید فراموشت کنم
با فراموشی هم آغوشت کنم
می روم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش
گرچه تو تنها تر از من میروی
آرزو دارم-ولی عاشق شوی
آرزو دارم ببینی درد را
تلخی برخورد های سرد را
تیرماه 1367در چنین روزی دو فروند موشک از ناو آمریکایی «وینسنس» به سوی هواپیمای مسافربری ایرانی شلیک شد که از این حادثه 290 مسافر بی دفاع از جمله 65 کودک خردسال مظلومانه به شهادت رسیدند.
یاد و خاطره شان گرامی باد
این عمل جنایت آمیز آمریکا مانند هزاران جنایت و کشتاری که در طول تاریخ حیات خود انجام داده، نشان از خوی استکباری و تجاوزگری دارد که همچون لکه ننگی بر پیشانی سردمداران کاخ سفید باقی خواهد مانددر وای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
روزو شب خوابم نی آید بچشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته صبرم بمقراص غمت ببریده شد
همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع
گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو
کی شدی روشن بگیتی راز پنهانم چو شمع
در میان آب و آتش همچنان سر گرم تست
این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست
ورنه از آهی جهانی را بسوزانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت
تا در آب و آنش عشقت گدازانم چو شمع
همچو شمعم یک نفس باقیست با دیدار تو
چهره بنما دلبرا تا جان برفشانم چو شمع
سر فرازم کن شبی از وصل خود ای ماهروی
تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع
آتش مهر ترا حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی بآب دیده بنشانم چو شمع