بی‏قرارم روز و شب

در هوایت بی‏قرارم روز و شب                    سر ز پایت برندارم روز و شب

روز و شب را همچو خو مجنون کنم                       روز و شب را کی گذارم روز و شب؟

جان و دل از عاشقان می‏خواستند                       جان و دل را می‏سپارم روز و شب

تا نیابم آن چه در مغز منست                       یک زمانی سر نخارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد                  گاه چنگم گه تارم روز و شب

می‏زنی تو زخمه و بر می‏رود                        تا به گردون زیر و زارم روز و شب

ساقیی کردی بشر را چل صبوح                    ز آن خمیر اندر خمارم روز و شب

ای مهار عاشقان در دست تو                   در میان ای قطارم روز و شب

می‏کشم مستانه بارت بی‏خبر                     همچو اشتر زیر بارم روز و شب

تا بنگشایی به قندت روزه‏ام                      تا قیامت روزه دارم روز و شب

چون ز خوان فضل روزه بشکنم                    عید باشد روزگارم روز و شب

جان روز و جان شب ای جان تو                       انتظارم، انتظارم روز و شب

تا به سالی نیستم موقوف عید                         با مه تو عیدوارم روز و شب

ز آن شبی که وعده کردی روز وصل                             روز و شب را می‏شمارم روز و شب

بس که کشت مهر جانم تشنه است                       ز ابر دیده اشک بارم روز و شب