دعاى روز  بیست و ششم‏ماه مبارک رمضان

اللَّهُمَّ اجْعَلْ سَعْیِی فِیهِ مَشْکُوراً وَ ذَنْبِی فِیهِ مَغْفُوراً وَ عَمَلِی فِیهِ مَقْبُولاً وَ عَیْبِی فِیهِ مَسْتُوراً یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ‏

خدایا  در این روز سعیم را (در راه طاعتت) بپذیر

 و گناهانم را در این روز ببخش‏

 و عملم را مقبول

و عیبم را مستور گردان‏

 اى بهترین شنواى دعاى خلق.

****

الهی؛

«تنهایم» اگرچه با «تن ها»یم.
بر من گران است با دیگران بودن و به یاد تو نبودن.
دیگران سوداگران بازار مکاره دنیایند و بردگانی خود فراموش کرده، من نیز دل به بردگی نفس خویش داده ام. پس دشمنی به «غیر» نیست که «خود» نیز می تواند خصم باشد و چه تلخ و گزنده است که انسان، دشمن خود باشد و خود را به دست خود به نیستی بکشاند.
پس هم مرا با دوستانت، آشنایی و دوستی ده و هم خویشتنم را خیرخواه خویش قرار ده.
و دشمن دشمنانت کن تا از بدیها به دور بمانم. همچنان که پیامبر رحمتت، چنین کرد.