جواب یه دوست

● سال ها می گذرد حادثه ها می آیند
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم
نیمهُ خرداد همواره یادآور بزرگ مردی از تاریخ معاصر ایران است که دوست و دشمن، عظمت اندیشه و عملش را انکار نمی توانند. به این مرد به غایت علاقه مندم چرا که فکرش را محدود به آن چه از گذشته به وی رسید و در کتاب ها می خواند نکرد. طرحی نو در انداخت که فلک را سقف بشکافت و اندیشمندان بسیاری را در رد و تأیید و اصلاح همراه کرد.
برخی بت ش می کنند. این را شایسته اش نمی دانم که خود بت شکن بود. معصوم نبود و خود ادعای آن را هم نداشت. برای همین هم در آخرین نوشته هایش از تمامی قصور ها (غیر عمدی) و تقصیر هایش (عمدی) عذر خواست.
آن چه باعث اعتلای یک اندیشه می شود، نقد و به روز آوری ست. بهترین راه تخریب فکر، ممنوع کردن گفت و گو دربارهُ آن است و این جفایی است که در حق امام و اندیشه اش می شود. هیچ کدام از تئوری های حکومتی –از جمله دموکراسی- در بدو تولد همانی نبود که امروزه می بینیم. اندیشمندان بسیاری نظریه ها بر نظریه اول بنا کردند و مجریان بسیاری نظریه ها را به آزمون عمل کشاندند و اشکالات را نمایان و اصلاح کردن.
مایهُ نگرانی ست که اندیشهُ حکومت اسلامی که سرمایه های فکری گران قدری در ایجاد آن صرف شد، از این مسیر رشد محروم بماند و اندیشمندان نسل جدید رهایش کنند. از طرفی مایهُ آرامش است که بدانیم نظریه ها در تاریخ از بین نمی روند. ممکن است در زمانی به دلایلی پس ابر بمانند ولی آن چه پس ابر می رود، روزی بدر آید.
آمد و رفت و اثری در دل هامان گذاشت که به هیچ، پاک نشود.
خدایش رحمت کند....