دعاى روز شانزدهم ماه مبارک رمضان

اللَّهُمَّ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوَافَقَةِ الْأَبْرَارِ

وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مُرَافَقَةَ الْأَشْرَار

ِوَ آوِنِی فِیهِ بِرَحْمَتِکَ إِلَى (فِی) دَارِ الْقَرَارِ

بِإِلَهِیَّتِکَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ‏

اى خدا در این روز مرا بر موافقت نیکان‏مردان فروتن خدا ترس را به من عطا فرما

به حق امان بخشى خود عالم موفق بدار

و از رفاقت اشرار جهان دور گردان

و مرا در بهشت دار القرار به رحمتت منزل ده

به حق الهیت و معبودیتت اى خداى عالمیان.

****

اى خداوند، در این ماه ما را موفق دار که به خویشاوندانمان نیکى کنیم و به دیدارشان بشتابیم و

همسایگانمان را به بخشش و عطاى خویش بنوازیم‏

و اموالمان را از هر چه به ناحق بر آن افزوده‏ایم پیراسته داریم و با اداى زکات پاکیزه گردانیم‏

و با آنان که از ما گسیخته‏اند بپیوندیم و با آن که در حق ما ستمى روا داشته به مقتضاى انصاف رفتار

کنیم و با آن که با ما دشمنى ورزیده دوستى کنیم، جز آن کسان که به خاطر رضاى تو با آنان دشمن

شده‏ایم،

که با چنین دشمنى هیچ‏گاه سخن از دوستى نگوییم و همدل نشویم.

Give us success in this month to tighten our bonds of kin with

devotion and gifts,

attend to our neighbors with bestowal and giving,

 

rid our possessions from claims, purify them through paying the

alms,

 

go back to him who has gone far from us, treat justly him who has

wronged us, make

peace with him who shows enmity toward us )except him who is

regarded as an

enemy in Thee and for Thee,

 

for he is the enemy whom we will not be friend, the party whom we

will not hold dear(,

 

and seek nearness to Thee through blameless works which will purify

us from sins

 

and preserve us from renewing faults,

 

so that none of Thy angels will bring for Thee the kinds of obedience

and sorts of

nearness-seeking unless they be less than what we bring!

****

کریما!

بزرگی از آن

توست و زیبنده تو  .

و ما بر عجز و ناتوانی

خویش معترفیم و ناگزیر و بی گریز

از خطا و لغزش.

الهی ما را به واسطه ناتوانی

سرزنش مکن و به چشم رأفت و مرحمتت

از خطایمان درگذر و از کمند بلاها رهایی مان ده.

می دانیم. خطا پیشه ایم، چون عاجزیم و گرفتار دام بلائیم

چون خطاکاریم و غرقاب خویشیم چون در سیلاب آفات افتاده ایم.

پس نجاتمان ده و به راه هدایت خود رهنمونمان کن تا از آفت به عافیت برسی

م و از خطا به صواب و از دام بلا به دامن کبریایی ات؛ ای عزیز!