ولادت امام حسن مجتبى (ع) مبارک باد

دعاى روز پانزدهم‏ماه مبارک رمضان

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ طَاعَةَ الْخَاشِعِینَ وَ اشْرَحْ فِیهِ صَدْرِی بِإِنَابَةِ الْمُخْبِتِینَ بِأَمَانِکَ یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ‏

اى خدا در این روز طاعت بندگان خاشع خود را نصیب من گردان و شرح صدر اى ایمنى دلهاى ترسان.

****

بار خدایا، درود بفرست بر محمد و خاندان او

 و در این ماه ما را به اوقات نمازهاى پنجگانه آگاه فرما

:به حدود و احکامش که مقرر داشته‏اى‏

و واجباتش که واجب ساخته‏اى و شروط و هنگامش که معین کرده‏اى.

اى خداوند،

چنان کن که به هنگام نماز همانند کسانى باشیم که به منازل والاى آن راه مى‏یابند

 و همه ارکان آن رعایت مى‏کنند و آن را به وقت خود،

به آیین بنده تو و رسول تو محمد - صلى الله علیه و آله -

در رکوع و سجود و همه فضیلتهایش،

 به کامل‏ترین وضوء و طهارت و در نهایت خشوع به جاى مى‏آورند.

O ALLAH, bless MUHAMMAD and his Household,

 in it make us attend to the

appointed moments of the five prayers

 within the bounds Thou hast set,

 

the obligations Thou hast decreed,

 the duties Thou hast assigned, and the times

Thou hast specified;

 

and in the prayers make us alight in

the station of the keepers of their stations, the

guardians of their pillars,

 their performers in their times,

 as Thy servant and Thy

messenger set down in his SUNNA )Thy blessings be upon him and his Household(

 

in their bowings,

 their prostrations,

 and all their excellent acts,

with the most complete

and ample ritual purity

and the most evident and intense humility!

****

امام حسن مجتبى (ع)

ابو محمد حسن بن على بن ابى طالب،

امام دوم از ائمه اثنى عشر،

 و چهارمین معصوم از چهارده معصوم (ع)،

 فرزند نخست على بن ابى طالب (ع) و حضرت فاطمه (ع) است.

تولد آن حضرت بنا به قول بیشتر مورخان در مدینه

و در روز سه شنبه 15 رمضان سال سوم هجرى اتفاق افتاده است.

امام حسن (ع) یکى از پنج تن آل عبا از اهل بیت رسول گرامى (ص) بود که آیه تطهیر:

 إنما یرید اللّه لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهرکم تطهیرا (احزاب،  33)

 در شأن ایشان نازل گردیده است.

بنا بر روایات زیادى امام حسن (ع) شبیه‏ترین مردم به رسول خدا (ص) بوده است. حضرت رسول (ص) این دو سبط خود را زیاد دوست مى‏داشت و پاره تن خود و دو گل خوش بوى خویش مى‏نامید،  آنها را بر شانه‏هاى خود سوار مى‏کرد و بر زمین خم مى‏شد تا بر او سوار شوند. در سجده اجازه مى‏داد به پشت او بپرند و بازى کنند و بخاطر آنها خطبه را قطع مى‏کرد و از منبر به زیر مى‏آمد. حسنین محبوبترین اهل بیت بودند.