دعای روز چهارم‏ :

اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ‏وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ‏

 خدایا مرا در این روز براى اقامه و انجام فرمانت قوت بخش و حلاوت و شیرینى ذکرت را به من بچشان

 و براى اداى شکر خود به کرمت مهیا ساز و در این روز به حفظ و پرده پوشى مرا از گناه محفوظ دار اى بصیرترین بینایان عالم.

****

         هر  که او  از هم  زبانى   شد     جدا            بى  ‏زبان  شد  گر  چه  دارد  صد نوا

         چون که گل رفت و گلستان در گذشت            نشنوى ز ان پس ز بلبل سر گذشت‏

         جمله  معشوق  است  و  عاشق پرده‏اى        زنده معشوق است و عاشق مرده‏اى‏

         چون  نباشد  عشق   را    پرواى    او            او  چو   مرغى   ماند   بى‏پر،  واى او

         من  چگونه  هوش  دارم  پیش و  پس            چون   نباشد نور  یارم   پیش و پس‏

         عشق  خواهد  کاین  سخن  بیرون  بود          آینه    غماز    نبود    چون       بود

         آینه‏ت  دانى  چرا  غماز         نیست            ز  انکه  زنگار  از  رخش  ممتاز  نیست‏

*****

خدایا هیچ دردی، بدتر ازنادانی نیست.
آنانکه گرفتار خویشند: درغرقاب پریشانی و غفلت سر برنیستی می سپارند و آنانکه دانایند؛ ازسرآگاهی و بینایی: بنیادی ازاندیشه های پایدار برمی افکنند.
محبوبا! اگر برفهمم بیافزایی و ازجهالتم بکاهی با نور بصیرت، جهان را روشن خواهم دید و این همان خیری است که ازفضل وکرم تونصیبم خواهد شد واگر نتوانم به این مقام راه یابم؛ درحسرت همیشگی دردمند خواهم ماند و محروم ازدانایی- دردمندانه-خواهم مرد:و مباد چنین روزی!

****