تقدیم به سوختگان در خانه خدا

_{تقدیم به سوختگان
در خانه خدا}

<sub>در جامعه ما هر از گاهى مى شنویم و مى بینیم که در حادثه اى تعدادى از هموطنان عزیزمان گوناگون کشته یا مجروح مى شوند. حادثه تأسف انگیز و دلخراش مسجد ارک اولین مورد نیست و متأسفانه آخرین هم نخواهد بود (که دعا مى کنیم آخرین باشد) . چندى پیش بود که خبر تلخ سوختن دانش آموزان در یک مدرسه روستایى همه را در غم و اندوه فرو برد اما گویى به شنیدن این خبرها عادت کرده ایم و چون عادت کرده ایم آن را عادى نیز مى دانیم! و پس از گذر زمان کوتاه از این حوادث فقط خاطره اى ضعیف در ذهن ها باقى ماند که آن هم در انبوه پیامهاى بازرگانى که گوشها و چشمها و حواسمان را به اجاره و استخدام خود درآورده اند ، محو مى شود . پیامهایى که خواب تلخ خوش خیالى هاى روزمره مان را سنگین تر مى کند ؛ کیلومترها اسکناس جایزه فلان بنگاه اقتصادى و قس علیهذا ! اما در نشئه این خوابهاى تخدیر کننده نمى دانیم که جامعه اسلامى ما که باید الگوى جهانیان در صیانت از جان «انسان» در برابر حوادث این گونه باشد رکورد دار تلفات ناشى از تصادفات رانندگى در جهان است و فرهنگ رانندگى در خیابانهاى شهرهاى آن که بى شباهت به رزم گلادیاتورها در قرون ماضى نیست ، زبانزد جوامعى است که مدعى هدایت آنها هستیم. درحالى که مى دانیم ذخایر فرهنگى ما قابل قیاس با دیگران نیست اما در عین حال با این واقعیت تلخ واقعاً باید چه کنیم و چه کنیم که جامعه ما هنوز نتوانسته است این نقص بزرگ را و این عقب ماندگى را جبران کند و اینک در حادثه مسجد ارک تهران در این روزها شاهد آن هستیم که نمازگزاران عزیز ما این گونه مظلومانه در آتش سوختند و تعداد زیادى نیز مجروح گشتند . تأسف نگارنده بیشتر از آن جهت است که تصور مى کنم این فاجعه آخر نخواهد بود چرا که فرهنگ توجه به عنصر ایمنى و احترام به حرمت خون و حریم امن زندگى انسانها در جامعه ما بسیار بسیار ضعیف و با تعالیم اسلامى در این زمینه فاصله دارد . همکاران مطبوعاتى و رسانه اى ما براى تقویت فرهنگ توجه به ایمنى و استیفاى حقوق شهروندان وظیفه سنگینى برعهده دارند که امید است اهتمام بیشترى بدان بورزند.
مهرنوش جعفرى

خدایشان رحمت کند و با مولایشان محشور شوند</sub>