غزل دل

غزل دل


آسمان ! من پرم را نیاورده ام
خنده ی آخرم را نیاورده ام
گرچه از شهر ققنوس ها می رسم
بوی خاکسترم را نیاورده ام
من که از غیرت کربلا آمدم
از خجالت سرم را نیاورده ام
باز تابوت بر شانه هاتان تهی ست
باز من پیکرم را نیاورده ام
خواستم یک غزل دل ببارم , ولی
حیف شد , دفترم را نیاورده ام