درباره من
روزانهها
همهپیوندها
- خودکار
- چهره مینوی(توکلی)
- ساقی
- الاربعین پیاده روی اربعین
جدیدترین یادداشتها
همه- سال بعد هم ما رو دعوت می کنی؟
- بشارت به آقایانی که در خانه کار می کنند و ترغیب آقایانی که کار
- کریستوف کلمب مجرد بود. چرا؟
- آداب و رسوم زندگی به سبک رایانه ای !
- بخدا سوگند خداوند بهتر از او زنی به من نداده
- قدرت خارق العاده تلقین
- با سرعت حرکت نکنید....
- آرامش
- دختر مورد علاقه سردار!
- آیا میدانستید که
- برای زندگی ابدی توشه بیندوزیم ....
- یادش بخیر
- یا حبیب الباکین
- ذکر و یاد خدا
- منطق چیست؟
بایگانی
- مرداد 1392 1
- تیر 1391 1
- خرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- بهمن 1390 6
- دی 1390 10
- بهمن 1388 1
- اردیبهشت 1386 1
- دی 1385 4
- آذر 1385 7
- آبان 1385 1
- مهر 1385 2
- مرداد 1385 2
- تیر 1385 1
- فروردین 1385 1
- اسفند 1384 2
- اسفند 1383 4
- بهمن 1383 6
- دی 1383 2
- آذر 1383 3
- آبان 1383 3
- شهریور 1383 2
- مرداد 1383 4
- تیر 1383 2
- خرداد 1383 6
- اردیبهشت 1383 6
- اسفند 1382 7
- بهمن 1382 6
- دی 1382 8
- آذر 1382 19
- آبان 1382 29
- مهر 1382 29
- شهریور 1382 18
- مرداد 1382 41
- تیر 1382 46
- خرداد 1382 83
شب بود، پدر خسته از کار طاقت فرسای روزانه برگشت. فردا تعطیل بود.»بابا فردا خونه‌یی!
آره عزیزم! فردا می‌ریم پارک! نه عزیزم! صبح با آبجی بلند شو تا برید پیش مامانی!
آخه بابا! من می‌خوام با تو باشم!« »چشم! تا فردا خدا بزرگه! بذار صبح بشه...«...غم غریبی است. پدرها، مادرها، کودکان و هزاران رویای رنگارنگ، آنانی که هرگز صبح را ندیدند. از همه جنس‌هایی که فکرش را بکنی. چه تلخ! کودکان روستایی با آرزوهای کودکانه‌شان چه ها که نساخته بودند.درد عظیمی است، دیدن تصاویر اندوهناکی که باز ایران زمین را به غم و ماتم کشانده است. ناگهان به گذشته‌ها رفتم.سالها پیش، نیمه‌های شب بود. هنوز ساعت به یک بامداد نرسیده بود. بسیاری در خواب بودند. حداقل آنجا که بعدها به ویرانه‌یی تبدیل شد، همه خواب بودند. ایران، گیلان، رستم آباد...همه چیز در یک چشم به هم زدن ویران شد، انگار کسی صفحه زمین را مچاله کرده بود تا به گوشه‌یی پرتابش کند. صدای شیون، صدای گریه، صدای فریاد و دیگر هیچ. و سال پیش »بویین زهرا« و امروز »بم« و فردا...در شورای تیتر همه اندوهگین‌اند. کسی نای بحث و جدل ندارد. پشت نگاه همه غمی نهفته است.چه باید می‌کردیم! غصه می‌خوردیم!
قصه می‌گفتیم! بر سر چه کسی باید فریاد می‌زدیم!چشمها خیره جعبه جادویی بود. قطره‌های اشک‌به آرامی از گوشه چشمها لرزید و...آرزوها ، زیر خاک ماند، رویاها واژگون شد و اشکها جاری شد...
در سر زمین کرمان چه خبر بود. تنها صدای ناله و اشک و شیون به گوش می‌رسید. آنان صبح را ندیدند و شاید این صبح، صبح رویاهایشان بوده‌است.باید چه می‌کردیم! فقط قلمی داشتیم که گریانش کنیم...
روزبه میرابراهیمی
خاله من اصلا نمیتونم مطلب جدیدت رو بخونم چرا ؟
سلام به دوست گرامی . مطلب جدید شما برای من قابل خواندن نیست اما پر واضح است که قلب همه ما این روزها در بین هم وطنان مصیبت دیده می تپد . حادثه دل خراشی بود . دوستان برای کمک رسانی و اظهار هم دردی فردا یک شنبه ساعت ۴ در پارک نظامی گنجوی دور هم جمع می شوند. پیروز باشید.
با سلام
من هم به شما دوست با احساس این مصیبت رو تصلیت میگم
سلام !
شاید از شدت اندوه است که فقط میتوانم بگویم :
متاسفم !
موفق باشی
صدر
جلال خدا رو برم!! چه می کنه!!
کسی چه می داند شاید آنطرف رویاها به واقعیت بپیوندد.
من هم درمورد همین حادثه نوشتم اگه سر بزنی ممنمون می شم منتظرم بایی
انا لله و انا الیه راجعون
سلام علیکم خسته نباشید
من هم به نوبه خود این فاجعه عظیم را به شما و همه ملت شریف ایران تسلیت عرض میکنم
مرگ در همین یک قدمی است. هموطن تسلیت ...
سلام .. تسلیت میگم
یاحق
سلام
منم باهات هم نظر هستم ولی یه ذره انتقادی
یه سر به وبلاگم بزن یه چیزایی راجع به زلزله نوشتم
این هشداری بود برای من و برای تو و برای نسل ما
که ای انسان!
مغرور نباش
واقعا هیچی نمیشه گفت...هیچی جز...
salam
khale khoobi?
man webam avaz shode :(
biya behem sar bezan
movafagh bashi aziz